iFishing.gr

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Ιδανικές συνθήκες....



     Μετά από την περίοδο των εορτών, από πολλές υποχρεώσεις και προσωπικά προβλήματα, γίνεται όλο και πιο έντονη η επιθυμία επαφής με τη θάλασσα. Έτσι λοιπόν αφού πέρασαν οι πρώτες μέρες του καινούργιου έτους και ελαττώθηκαν κάπως οι υποχρεώσεις μας, αποφασίσαμε, εγώ και ο Κώστας, να οργανώσουμε το πρώτο μας ψάρεμα για το νέο έτος. Ενημερωθήκαμε από τη μετεωρολογική υπηρεσία για το δελτίο καιρού, βορειοανατολικός 5 μποφόρ με εξασθένηση από τη νύχτα, ιδανικές συνθήκες. Αποφασίσαμε με γνώμονα αυτό να πάμε για ψάρεμα σε κάποιες παραλίες στο Ρέθυμνο, παραλίες που είχαμε αρκετό καιρό να επισκεφτούμε και ανάλογα με τις συνθήκες που θα συναντούσαμε θα επιλέγαμε την πιο κατάλληλη. 


     Επειδή εγώ τελειώνω αργά το απόγευμα από τη δουλειά μου, αποφασίσαμε να ξεκινήσει ο Κώστας το μεσημέρι με σκοπό να επισκεφτεί μέρα τις παραλίες αυτές και να ελέγξει αν είχε βγάλει φύκια η φουρτούνα τόσες μέρες, πιθανόν ενοχλητικό αέρα και κάθε τι που θα μας χάλαγε το ψάρεμα. Όταν τελείωνα εγώ από τη δουλειά μου θα πήγαινα να τον έβρισκα εκεί. Πριν φτάσει στο Ρέθυμνο σταμάτησε στην παραλία του Πετρέ, μία παραλία τεράστια σε έκταση και αντίκρισε ιδανική θάλασσα, 5 μποφόρ  όπως ακριβώς είχε ανακοινωθεί από το δελτίο καιρού, με μειονέκτημα τα πολλά φύκια και απίστευτη φυρονεριά. Με πήρε τηλέφωνο και με ενημέρωσε για τις παραπάνω συνθήκες. Συμφωνήσαμε να φύγουμε λίγο έξω από το Ρέθυμνο, σε μία μεγάλη παραλία με χαρακτηριστικό βυθό, ανάμικτο, αμμώδη και πετρώδη, ιδανικό για τις συνθήκες αυτές, αφού είχαμε να την επισκεφτούμε για ψάρεμα αρκετό καιρό αν και πολλές ήταν οι φορές που η παραλία αυτή μας είχε απογοητεύσει στο παρελθόν. 

     Όταν έφτασε ο Κώστας με πήρε τηλέφωνο, ήταν όντως όπως το υπολογίζαμε, τέλειες συνθήκες ψαρέματος, χωρίς φύκια και αέρα, εκεί θα ψάρευε μέχρι να κλείσω το μαγαζί και να πάω να τον βρω. Η ώρα δεν περνούσε μετά το τηλεφώνημα, οργάνωσα τον εξοπλισμό μου παίρνοντας καλάμια ανάλογα για τις συνθήκες αυτές, άφθονες αρματωσιές κα ποικίλες καθώς και μολύβια όπως πυραμίδες, spikes αφού το μέρος αυτό χαρακτηρίζεται από τα έντονα ρεύματα με αυτόν τον καιρό. Επίσης μεγάλη γκάμα δολωμάτων τα οποία ήταν : αμερικάνικο, ιδανικό για την εποχή αυτή σχεδόν για τα περισσότερα ψάρια, μάνες και φαραώ, δολώματα που αντέχουν σε τέτοιες θάλασσες  καθώς και μερικά μονοδόλια εφόσον και το δελτίο καιρού έλεγε ότι ο αέρος από το βράδυ θα εξασθενήσει. Όλα ετοιμάστηκαν και ξεκίνησα το δρόμο για το Ρέθυμνο, ήθελα περίπου μιάμιση ώρα για να φτάσω εκεί. Ευτυχώς πέρασε γρήγορα η ώρα. Έφτασα και αντίκρισα μία τέλεια θάλασσα, όπως ακριβώς μου την είχε περιγράψει ο Κώστας στο τηλέφωνο. Ο Κώστας είχε ρίξει τρία καλάμια και ετοίμαζε δύο ακόμα. Μιλήσαμε και όπως έδειχναν τα πράγματα τα ψάρια είχαν όρεξη, συνέχεια τσιμπιές, μάλιστα ο Κώστας είχε βγάλει δύο μεγάλους σαργούς  καθώς και κάποια μικρά ψαράκια τα οποία ξαναγύρισε στην θάλασσα.


        Το μόνο ανησυχητικό ήταν η απίστευτη φυρονεριά που είχε και μία αλλαγή καιρού που έγινε εκείνη την ώρα σε ανατολικό που έφερε μερικά φύκια στην περιοχή. Δεν πτοηθήκαμε όμως από αυτό, ο Κώστας συνέχισε το ψάρεμα και εγώ χωρίς καθυστέρηση επέλεξα να ψαρέψω από τη δεξιά πλευρά έτσι ώστε να είμαστε σχετικά κοντά με τον Κώστα.    
     Χρησιμοποίησα καλάμια με casting weigh 140 έως 170 και μηχανισμούς μεγάλου μεγέθους εφοδιασμένους με 0,28mm  με TAPERED Sock leader 0,28,5-0,57. Άρχισα  να στήνω τον εξοπλισμό μου σε μακρινές αποστάσεις το ένα καλάμι με το άλλο για να μπορούσα να δουλέψω πιο άνετα έτσι ώστε αν έπιανα ένα μεγάλο ψάρι να είχα χώρο να το τραβήξω χωρίς να πιαστώ με το διπλανό καλάμι μου. Τελειώνοντας την προετοιμασία των καλαμιών μου (στο στήσιμό τους) βρέθηκα με δύναμη 6 καλαμιών, εφοδιασμένα με αρματωσιές Pater Noster, συρόμενα διπλάρια και τριπλάρια, με παράμαλλα διαμέτρου 0,28 F.C. και αντίστοιχα σε μήκος 0,80 cm έως  120 cm καθώς και μολύβια πυραμίδες και spikes για τα έντονα ρεύματα της περιοχής , χρησιμοποιώντας πλοηγούς αφού είναι γνωστό πόσο αντίσταση έχουν αυτά τα μολύβια όταν σέρνεις έξω την αρματωσιά σου, καθώς και γα ανεπιθύμητα βραχώματα. Όταν πλέον ήμουν έτοιμος δόλωσα τις αρματωσιές μου με διαφορετικό δολώματα, στις πιο πολλές το πάνω αγκίστρι με ολόκληρο  αμερικάνο και το κάτω με μάνα ή φαραώ δεμένα με ελαστικό νήμα. Έπειτα έριξα τα καλάμια μου σε διαφορετικές αποστάσεις για εξερευνήσω περισσότερες ζώνες βυθού. Χρειαζόταν λόγω φυρονεριάς να μπω αρκετά μέσα στη θάλασσα για να ρίξω ώστε να μπορέσω να κερδίσω μερικά μέτρα, αφού τα μολύβια που χρησιμοποιούσα (πυραμίδες) όπως είναι γνωστό δεν είναι καθόλου αεροδυναμικά. 


      Όταν πλέον έριξα και το τελευταίο καλάμι διαπίστωσα κάποια κίνηση στο πρώτο καλάμι, λύγισε λίγο η κορυφή και με μπέρδεψε, σαν ήταν το κύμα, όταν όμως πλησίασα είδα λάσκα την πετονιά, το πήρα στο χέρι και πήρα σιγά 4-5 μανιβελιές σκεπτόμενος ότι ήταν ψάρι, όπως και έτσι πραγματικά ήταν, το ένιωσα, κάρφωσα τραβώντας έξω ένα καλό σαργό. Στην περίπτωση αυτή είχε αποτέλεσμα το αυτοκάρφωμα  και τα μολύβια  αυτά (πυραμίδες) είναι τα ιδανικότερα σ’ αυτό. Έπειτα άρχισαν οι τσιμπιές να διαδέχονται η μία την άλλη και αρκετοί σαργοί έκαναν την εμφάνισή τους, προσπάθησα να είμαι γρήγορος έχοντας αρματωσιές  έτοιμες, δολωμένες, ώστε όταν έσερνα ένα από τα καλάμια μου έξω, απασφάλιζα την αρματωσιά γρήγορα και έβαζα τη δολωμένη αρματωσιά και το ξαναέριχνα μέσα. Όπως ξέρουμε η καλή ώρα που χτυπάνε τα ψάρια κρατάει λίγο και πρέπει να είμαστε ταχύτατοι για να επωφεληθούμε. Περνούσε η ώρα χωρίς να το συνειδητοποιήσω, κάποια σ στιγμή ένα καλό λύγισμα φάνηκε, έτρεξα γρήγορα το αισθάνθηκα και την κατάλληλη στιγμή το κάρφωσα και άρχισα να τραβώ σιγά και σταθερά, από τα κεφάλια του και τη δύναμή που ένιωθα ήμουν βέβαιος ότι δεν ήταν σαργός, φώναξα  τον Κώστα να έρθει με το γάντζο για σιγουριά επειδή υπήρχε μπροστά μου ένα σκαλί αρκετά μεγάλο, μέχρι να έρθει ο Κώστας το ψάρι το είχα φέρει κοντά μου, δεν ήταν αρκετά βαρύ και το έσυρα έξω. Ήταν ένα λαβράκι λίγο παραπάνω από κιλό που είχε τσιμπήσει στον αμερικάνο. Είχαν περάσει 4 ώρες ψαρέματος και δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα με τον Κώστα, όταν ήρθε, συζητήσαμε για τις τσιμπιές και την όρεξη των ψαριών αφού και αυτός είχε βγάλει αρκετούς καλούς σαργούς. Με μειονέκτημα κάτι φύκια που είχε αριστερά του και τον περιόριζαν να ρίξει άλλα καλάμια έχοντας σύνολο να ψαρεύουν τέσσερα.

Ξαποστάσαμε λίγο, ήπιαμε καφέ και μετά ξανά στο ψάρεμα. Σύραμε τα καλάμια έξω και τα ανανεώσαμε με φρέσκα δολώματα, εφόσον είχαμε ήδη αποφασίσει να κάτσουμε λίγες ώρες ακόμα. Στο διάστημα αυτό, όταν δόλωνα το προτελευταίο καλάμι ακούω να στριγγλίζουν τα φρένα και είδα τη μύτη λυγισμένη στο δεύτερο κατά σειρά καλάμι μου, έτρεξα και συγχρόνως φώναξα τον Κώστα να έρθει με το γάντζο, έπιασα το καλάμι στα χέρια μου, ένιωσα ένα κεφάλι και κάρφωσα, άρχισα σιγά σιγά να το φέρνω με δυνατά χτυπήματα και να παίρνει φρένα, είχε αρχίσει να κουράζεται, ερχόταν προς τα έξω με δυσκολία, το σήκωσα στον αφρό για να με βοηθήσει το κύμα να το τραβήξω και να αποφύγω το σκαλί, με αυτό λες και το καταλάβαινε και βυθιζόταν και έτριβε κάτω το σώμα του προσπαθώντας να κόψει την πετονιά. Μπερδεύτηκα με τη συμπεριφορά του μέχρι που ήρθε ένα πιο μεγάλο κύμα και το έφερε πιο έξω και ταχύτατα ο Κώστας το γάντζωσε! Ήταν ένα υπέροχο μυλοκόπι που έκανε ακόμα πιο πλούσια  την ψαριά μας !  Αν και μικρότερο από τα προηγούμενα που έχω βγάλει, με παίδευσε και με μπέρδεψε περισσότερα. Πιάστηκε σε αρματωσιά Pater Noster, στο  πάνω αγκίστρι με δόλωμα αμερικάνο. Το σύνολο των ψαριών ήταν να το κοιτάς και να μην χορταίνεις....


 Είχε περάσει η ώρα, σχεδόν 3 π.μ., αποφασίσαμε να ψαρέψουμε για μία ώρα ακόμα και μετά να μαζέψουμε σιγά σιγά εφοσον το πρωί δουλεύαμε . Αντικατέστησα τις αρματωσιές και τις έριξα με φρέσκα δολώματα, ωστόσο άλλαξα και νερό στα ψάρια για να τα κρατήσω όσο το δυνατόν ζωντανά. Δεν πέρασε πολλή ώρα και μία καλή τσιμπιά δέχτηκε πάλι το προτελευταίο καλάμι μου και συγχρόνως τα φρένα να ηχούν ασταμάτητα , δυνατό τράβηγμα, κάρφωσα, ήταν βράχος, έβαλα λίγο περισσότερη δύναμη και άρχισα να το ξεκολλάω από την άμμο, κάτι μου θύμιζε η συμπεριφορά του, φώναξα πάλι τον Κώστα με το γάντζο να περιμένει, συγχρόνως τραβούσα το ψάρι προς τα έξω αργά μέχρι που πλησίασε και το γάντζωσε ο Κώστας. Μυλοκόπι, φωνάξαμε και οι δύο. Συναισθήματα πολλά και απερίγραπτα. Ήταν σχεδόν το ίδιο μέγεθος με το προηγούμενο ψάρι, ήταν πιασμένο σε αρματωσιά με συρόμενο διπλάρι στο κάτω αγκίστρι αι δόλωμα φαραώ. Βάλαμε το ψάρι μαζί με τα άλλα και τα θαυμάζαμε για ώρα. Αφήσαμε τα καλάμια για λίγο για να τσιμπήσουμε κάτι. Ο Κώστας είχε προβλέψει ψησταριά μίας χρήσεως, ζεστό φαγητό (σουβλάκια και το νόστιμο μπουρέκι της γυναίκας του), ήταν ότι καλύτερο μετά από ένα τέτοιο ψάρεμα. Η ώρα πέρασε τόσο γρήγορα, ήταν κιόλας 5 το πρωί, έτσι σηκωθήκαμε να μαζέψουμε τον εξοπλισμό μας και στο τέλος τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες της συνολικής μας ψαριάς. Να σημειωθεί ότι καθώς μαζεύαμε, παρόλο που είχε περάσει αρκετή ώρα από την τελευταία δολωσιά, διότι όπως προανέφερα  ξαποστάσαμε λίγο, στα πιο πολλά κάλαμια μας ήταν πιασμένοι σαργοί. 

Μαζέψαμε όλα τα ψάρια, τα βάλαμε κάτω και πραγματικά γέμισε το μάτι μας ψάρια !! 2 μυλοκόπια, ένα λαβράκι, ένα τσιπουράκι και 26 σαργοί. Συνολικά 18 κιλά περίπου. Ήταν από τις καλύτερες ψαριές που είχαμε κάνει με τον Κώστα, εμπειρία που θα την θυμόμαστε για καιρό. Αφού τραβήξαμε αρκετές φωτογραφίες, βάλαμε τα ψάρια στα ψυγεία μας και πήραμε το δρόμο της επιστροφής πλήρως ικανοποιημένοι από την εμπειρία αυτή. 







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου